آسمانک

سلام به همه ی مامان های خوب دنیا    سلام به مامان  خودم   و سلام به زن عمو فیروزه ی مهربونم که همیشه مثل مامان خودم دوستش داشتم و دارم   می خوام همین جا  به مامان  و زن عموی مهربونم روزشون رو تبریک بگم     ...

دختر برگ ها     وقتی به اولین چراغ آسمان برسم سپیدترین شعر جهان را سلام می کنم به پیراهن  همیشه آفتابی ات تا تو با دست های صبح و رقصی دریا وار به لوت تشنه ام کمی از خیال ساحل بپاشی و الهه ی آب را به شهر گناه احضار کنی من راه می روم و همیشه                 منتظرم فعلاً به هر غروب که می رسم چشم انداز غریب ام را نفس می کشم و باز دم ام را می فرستم برای چند بوتیمار تشنه که پژواک خشک شان مسیر نارنجی چراغ ها را در پیراهن کهنه ام هجا کند... ...

سلام عمو فرهاد عزیزم سلام زن عموی مهربونم و سلام  محمد خوبم   دلم خیلی براتون تنگ شده   از اینجا تا خود شما ها که خیلی دورین می بوسمتون به امید دیدار     ...

  مي خواهم امشب آسمانكِ  تازه ام را از دل سياه چادرِ کهنه ی  مادر بزرگ و رگ های برجسته ی دست  بابا كوهي                                                 برايت ببافم   روزي بود و روزگاري در لا به لای ترک های سرزميني دور تر از خواهران تفتان و بزمان مردمي بودند به زلالي آب و خشکی كوير كه سهمشان از ميراث آسمان چيزي جز كله جوش و نان وري نبود...   زمستان آن سال ...